SERAT WEDHATAMA SINOM

 PUPUH II

S I N O M

01

Nulada laku utama, tumrape wong Tanah Jawi, Wong Agung ing Ngeksiganda,

Panembahan Senopati, kepati amarsudi, sudane hawa lan nepsu, pinesu tapa brata, tanapi

ing siyang ratri, amamangun karenak tyasing sesama.

02

Samangsane pesasmuan, mamangun martana martani, sinambi ing saben mangsa, kala

kalaning asepi, lelana teki-teki, nggayuh geyonganing kayun, kayungyun eninging tyas,

sanityasa pinrihatin, puguh panggah cegah dhahar, lawan nendra.

03

Saben nendra saking wisma, lelana laladan sepi, ngisep sepuhing supana, mrih pana

pranaweng kapti, titising tyas marsudi, mardawaning budya tulus, mese reh kasudarman,

neng tepining jala nidhi, sruning brata kataman wahyu dyatmika.

04

Wikan wengkoning samodra, kederan wus den ideri, kinemat kamot hing driya, rinegan

segegem dadi, dumadya angratoni, nenggih Kanjeng Ratu Kidul, ndedel nggayuh

nggegana, umara marak maripih, sor prabawa lan Wong Agung Ngeksiganda.

05

Dahat denira aminta, sinupeket pangkat kanci, jroning alam palimunan, ing pasaban saben

sepi, sumanggem anjanggemi, ing karsa kang wus tinamtu, pamrihe mung aminta,

supangate teki-teki, nora ketang teken janggut suku jaja.

06

Prajanjine abipraja, saturun-turun wuri, Mangkono trahing ngawirya, yen amasah mesu

budi, dumadya glis dumugi, iya ing sakarsanipun, wong agung Ngeksiganda, nugrahane

prapteng mangkin, trah tumerah darahe pada wibawa.

07

Ambawani tanah Jawa, kang padha jumeneng aji, satriya dibya sumbaga, tan lyan trahing

Senapati, pan iku pantes ugi, tinelad labetanipun, ing sakuwasanira, enake lan jaman

mangkin, sayektine tan bisa ngepleki kuna.

08

Luwung kalamun tinimbang, ngaurip tanpa prihatin, Nanging ta ing jaman mangkya, pra

mudha kang den karemi, manulad nelad Nabi, nayakeng rad Gusti Rasul, anggung ginawe

umbag, saben saba mapir masjid, ngajap-ajap mukjijat tibaning drajat.

09

Anggung anggubel sarengat, saringane tan den wruhi, dalil dalaning ijemak, kiyase nora

mikani, katungkul mungkul sami, bengkrakan neng masjid agung, kalamun maca kutbah,

lelagone dhandhanggendhis, swara arum ngumandhang cengkok palaran.

10

Lamun sira paksa nulad, Tuladhaning Kangjeng Nabi, O, ngger kadohan panjangkah,

wateke tak betah kaki, Rehne ta sira Jawi, satitik bae wus cukup, aja ngguru aleman, nelad

kas ngepleki pekih, Lamun pungkuh pangangkah yekti karamat.

11

Nanging enak ngupa boga, rehne ta tinitah langip, apa ta suwiteng Nata, tani tanapi agrami,

Mangkono mungguh mami, padune wong dhahat cubluk, durung wruh cara Arab, Jawaku

bae tan ngenting, parandene pari peksa mulang putra.

12

Saking duk maksih taruna, sadhela wus anglakoni, aberag marang agama, maguru

anggering kaji, sawadine tyas mami, banget wedine ing besuk, pranatan ngakir jaman, Tan

tutug kaselak ngabdi, nora kober sembahyang gya tininggalan.

13

Marang ingkang asung pangan, yen kasuwen den dukani, abubrah bawur tyas ingwang, lir

kiyamat saben hari, bot Allah apa gusti, tambuh-tambuh solah ingsun, lawas-lawas graita,

rehne ta suta priyayi, yen mamriha dadi kaum temah nista.

14

Tuwin ketib suragama, pan ingsun nora winaris, angur baya angantepana, pranatan

wajibing urip, lampahan angluluri, aluraning pra luluhur, kuna kumunanira, kongsi

tumekeng semangkin, Kikisane tan lyan among ngupa boga.

15

Bonggan kang tan mrelokena, mungguh ugering ngaurip, uripe tan tri prakara, wirya, arta,

tri winasis, kalamun kongsi sepi, saka wilangan tetelu, telas tilasing janma, aji godhong jati

aking, temah papa papariman ngulandara.

16

Kang wus waspada ing patrap, mangayut ayat winasis, wasana wosing Jiwangga, melok

tanpa aling-aling, kang ngalingi kaliling, wenganing rasa tumlawung, keksi saliring jaman,

angelangut tanpa tepi, yeku aran tapa tapaking Hyang Sukma.

17

Mangkono janma utama, tuman tumanem ing sepi, ing saben rikala mangsa,masah

amemasuh budi, lahire den tetepi, ing reh kasatriyanipun, susila anor raga, wignya met

tyasing sesame, yeku aran wong barek berag agama.

18

Ing jaman mengko pan ora, arahe para turami, yen antuk tuduh kang nyata, nora pisan den

lakoni, banjur njujurken kapti, kakekne arsa winuruk, ngandelken gurunira, pandhitane

praja sidik, tur wus manggon pamucunge mring makrifat.

Kapetik saking :www.alangalangkumitir.wordpress.com