SUP_KUCHIKI JAVANESE: SERAT WEDHATAMA KINANTHI

PUPUH V

K I N A N T H I

Mangka kantining tumuwuh, salami mung awas eling, eling lukitaning alam, wedi

weryaning dumadi, supadi niring sangsaya, yeku pangreksaning urip.

Marma den taberi kulup, angulah lantiping ati, rina wengi den anedya, pandak-panduking

pambudi, bengkas kahardaning driya, supadya dadya utami.

Pangasahe sepi samun, aywa esah ing salami, samangsa wis kawistara, lalandhepe mingismingis,

pasah wukir reksa muka, kekes srabedaning budi.

Dene awas tegesipun, weruh warananing urip, miwah wisesaning tunggal, kang atunggil

rina wengi, kang mukitan ing sakarsa, gumelar ngalam sakalir.

Aywa sembrana ing kalbu, wawasen wuwus sireki, ing kono yekti karasa, dudu ucape

pribadi, marma den sembadeng sedya, wewesen praptaning uwis.

Sirnakna semanging kalbu, den waspada ing pangeksi, yeku dalaning kasidan, sinuda saka

satitik, pamotahing nafsu hawa, jinalantih mamrih titih.

Aywa mamatuh malutuh, tanpa tuwas tanpa kasil, kasalibuk ing srabeda, marma dipun

ngati-ati, urip keh rencananira, sambekala den kaliling.

Upamane wong lumaku, marga gawat den liwati, lamun kurang ing pangarah, sayekti

karendet ing ri, apese kasandhung padhas, babak bundhas anemahi.

Lumrah bae yen kadyeku, atetamba yen wis bucik, duwea kawruh sabodag, yen ta nartani

ing kapti, dadi kawruhe kinarya, ngupaya kasil lan melik.

Meloke yen arsa muluk, muluk ujare lir wali, wola-wali nora nyata, anggepe pandhita

luwih, kaluwihane tan ana, kabeh tandha-tandha sepi.

Kawruhe mung ana wuwus, wuwuse gumaib baib, kasliring titik tan kena, mancereng alise

gatik, apa pandhita antige, kang mangkono iku kaki.

Mangka ta kang aran laku, lakune ngelmu sajati, tan dahwen pati openan, tan panasten nora

jail, tan njurungi ing kaardan, amung eneng mamrih ening.

Kunanging budi luhung, bangkit ajur ajer kaki, yen mangkono bakal cikal, thukul wijining

utami, nadyan bener kawruhira, yen ana kang nyulayani.

Tur kang nyulayani iku, wus wruh yen kawruhe nempil, nanging laire angalah, katingala

angemori, mung ngenaki tyasing liyan, aywa esak aywa serik.

Yeku ilapating wahyu, yen yuwana ing salami, marga wimbuh ing nugraha, saking heb

kang Maha Suci, cinancang pucuking cipta, nora ucul-ucul kaki.

Mangkono ingkang tinamtu, tampa nugrahaning Widhi, marma ta kulup den bisa, mbusuki

ujaring janmi, pakoleh lair batinnya, iyeku budi premati.

Pantes tinulad tinurut, laladane mrih utami, utama kembanging mulya, kamulyaning jiwa

dhiri, ora yen ta ngeplekana, lir leluhur nguni-uni.

Ananging ta kudu-kudu, sakadarira pribadi, aywa tinggal tutuladan, lamun tan mangkono

kaki, yekti tuna ing tumitah, poma kaestokna kaki.

Kapetik saking :www.alangalangkumitir.wordpress.com

SUP_KUCHIKI JAVANESE